Merak ediyorum..
Şuan kaç kişi ölüyordur acaba? Ya da kaç kişi hayata gözlerini açıyordur? Kaç kişi sarhoş oluyor, depresyonda, kavga ediyor, kahkaha atıyor, seviyor, nefret ediyor, ağlıyor, acı çekiyor, su içiyor, anne veya oluyor, mastürbasyon yapıyor, yalnızlık acısı çekiyor, intihar etmeye çalışıyor, hamile olduğunu öğreniyor, kendini keşfediyor, hayal ediyor, gerçekçi düşünüyor, televizyon izliyor, şuan yazdıklarımı bunu okumadan düşünüyor, hissediyor, hissedemiyor, her şeyi diyor, hiçbir şey demiyor, hayallerini gerçekleştiriyor veya çuvallıyor…
"Bu hayatta iyi bir şey yapsanız da, kötü bir şeyde yapsanız da hatta hiçbir şey yapmıyor da olsanız yine de hayatı ve dünyanın geleceğini değiştirirsiniz." - Malcolm X
Hepimiz hayatımızın sadece bizim üzerimiz üzerine kurulu olduğunu düşünürüz. Hep kendi açımızdan bakarız hayatımıza. Neden yalan söyleriz bile bile? Neden duygulara önem vermeyiz? Neden kurallarımı çiğneyemeyiz veya çiğnediğimiz zaman niye her zaman üzülür, yıkılır ve ağlarız? Neden çelikten bir duvara tosladığımızda bu hayatta kimse bize yardım etmez, hatta hayatın mutluluğunu o dakikalar bize hor görürler? Bilebildiklerini zannetmiyorum başarabilmenin, hissedebilmenin ve saygı duymanın anlamlarını...
Sadece ot gibi yaşıyoruz, odun gibi ölüyoruz. O yüzden her gece hiç işlek olmayan sokağıma bakarım. Binalara, içindeki yaşantılara... Benim sahip olduklarıma veya olamadıklarıma. Ve biliyorum ki bende dâhil hepimiz insan değil sadece otuz. Çünkü kimse "Bu hayat sadece benim değil." demiyor. Herkes bir eleştiri, bir yarış içinde. Sırf bu yüzden herkes yalnız, herkes yalancı, herkes hırsız. Kimse "DUR" diyemiyor. Merak ediyorum da bir gün biri "DUR" diyecek mi?..
BENCE DEMEYECEKLER.
Şuan kaç kişi ölüyordur acaba? Ya da kaç kişi hayata gözlerini açıyordur? Kaç kişi sarhoş oluyor, depresyonda, kavga ediyor, kahkaha atıyor, seviyor, nefret ediyor, ağlıyor, acı çekiyor, su içiyor, anne veya oluyor, mastürbasyon yapıyor, yalnızlık acısı çekiyor, intihar etmeye çalışıyor, hamile olduğunu öğreniyor, kendini keşfediyor, hayal ediyor, gerçekçi düşünüyor, televizyon izliyor, şuan yazdıklarımı bunu okumadan düşünüyor, hissediyor, hissedemiyor, her şeyi diyor, hiçbir şey demiyor, hayallerini gerçekleştiriyor veya çuvallıyor…
"Bu hayatta iyi bir şey yapsanız da, kötü bir şeyde yapsanız da hatta hiçbir şey yapmıyor da olsanız yine de hayatı ve dünyanın geleceğini değiştirirsiniz." - Malcolm X
Hepimiz hayatımızın sadece bizim üzerimiz üzerine kurulu olduğunu düşünürüz. Hep kendi açımızdan bakarız hayatımıza. Neden yalan söyleriz bile bile? Neden duygulara önem vermeyiz? Neden kurallarımı çiğneyemeyiz veya çiğnediğimiz zaman niye her zaman üzülür, yıkılır ve ağlarız? Neden çelikten bir duvara tosladığımızda bu hayatta kimse bize yardım etmez, hatta hayatın mutluluğunu o dakikalar bize hor görürler? Bilebildiklerini zannetmiyorum başarabilmenin, hissedebilmenin ve saygı duymanın anlamlarını...
Sadece ot gibi yaşıyoruz, odun gibi ölüyoruz. O yüzden her gece hiç işlek olmayan sokağıma bakarım. Binalara, içindeki yaşantılara... Benim sahip olduklarıma veya olamadıklarıma. Ve biliyorum ki bende dâhil hepimiz insan değil sadece otuz. Çünkü kimse "Bu hayat sadece benim değil." demiyor. Herkes bir eleştiri, bir yarış içinde. Sırf bu yüzden herkes yalnız, herkes yalancı, herkes hırsız. Kimse "DUR" diyemiyor. Merak ediyorum da bir gün biri "DUR" diyecek mi?..
BENCE DEMEYECEKLER.
